Soms,
soms lijkt het
alsof mijn hoofd uiteen zal spatten
als ik niet meteen een kus
op je lippen kan drukken.
Alsof het zonder niet langer
kan blijven bestaan.
Op zo’n momenten
ben ik leeg en vol tegelijk.
Leeg van mezelf en vol van jou.
Vol van jou en leeg vanbinnen
tot je lippen me opnieuw
vol leven blazen.
Dan ben ik weer vol
vol van mezelf
en vol van jou.
Maar als een kus niet lukt
omdat je niet bij me bent
weet ik al snel
dat niets is wat het lijkt.
Want mijn hoofd
heb ik nog steeds.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten