zondag 23 november 2008

Lichaamstaal

Iedereen zendt signalen uit zonder erbij na te denken. Maar misschien zouden we dat beter wel eens doen…

Lichaamstaal is iets heel vervelends. Het verraadt je diepste afkeer terwijl jij er net overtuigd van was dat die niet van je gezicht af te lezen viel. Met als gevolg dat, wanneer het plots toch interessant blijkt die achterlijke kwal tegen wie je al weken gemaakt vriendelijk doet achter de hand te hebben, hij je niet zal helpen. En dat terwijl jij steeds je vriendelijkste glimlach hebt bovengehaald. Maar je had je voeten, armen en handen over het hoofd gezien.

En er is meer. Veel meer. Het decor: een hedendaags café. De spelers: jij en je droomprins. De situatie: jullie eerste date. Jouw doel: hem subtiel duidelijk maken dat je hem het einde vindt, maar hier niet in overdrijven zodat je zijn jagersinstinct niet in de kiem smoort. Je denkt hierin te slagen en hoopt op een tweede date die, in tegenstelling tot de eerste, in een passionele kus zal eindigen. Zijn evaluatie van de situatie: hij raakt niet wijs uit de tegenstrijdige signalen die jij hem zendt en geeft de moed op een succesverhaal halverwege jullie gesprek op. Wat jij deed: je legde bij aankomst je haar goed en bevochtigde tijdens het hele gesprek je lippen, je trok je mouwen over je handen heen omdat je het koud had en je stak die onder tafel tussen je benen en om niet per ongeluk tegen zijn schenen te schoppen (de vernedering!), kruiste je je benen over elkaar en ging je schuin zitten zodat niet alleen je voeten maar je hele been van hem weg wezen. Wat jij fout deed: je maakte hem langs de ene kant duidelijk dat je meer wilde, maar wees hem tegelijkertijd radicaal de deur. Het EQ van sommige mannen situeert zich misschien in de buurt van het nulpunt, maar stom zijn ze nu ook weer niet. Iemand die zijn leven lief heeft, haalt het niet in zijn hoofd je na die date nog te kussen.

Voor de goede verstaander: met één beweging kan je je kansen op je droomprins, je droomjob of slagen op je mondeling examen verspelen. Of alle drie. Gooi je geloof in het lot bij deze definitief overboord: je leven en al wat zich daarin afspeelt ligt volledig in je eigen handen. Nuchter bekeken vormt een spontane armbeweging op een sollicitatiegesprek een grotere levensbedreiging dan het te voet oversteken van de E40 ter hoogte van Gent. Over een deprimerende gedachte gesproken. Universiteiten zouden verplichte cursussen lichaamstaal moeten inlassen. Kwestie van professionele en persoonlijke misstappen tot een minimum te beperken. Ze zouden de wereld er alvast een grotere gunst mee bewijzen dan met een onbegrijpelijke maar verplichte cursus filosofie. Al was het maar omdat hun studenten de date met de man van hun dromen wél met een kus zouden kunnen afsluiten.

Geen opmerkingen: