Wie het huisje poetst heeft het gedaan

Gedurende mijn relatief korte leven zijn er al heel wat poetsvrouwen de revue gepasseerd. Ze hebben er met zijn allen dan ook een geweldig zootje van gemaakt. Van de antieke vaas op de kast op de gang tot onze hamster Herman, alles moest eraan geloven. Vorige week nog verdween er twintig euro uit de commode. Vast die nieuwe uit Rwanda.

Sommigen hebben het lang uitgehouden. Krysta uit Polen, Aïsha, een Belgisch-Marokaanse en Yvonne, een geboren en getogen Kongolese. Respectievelijk de antieke vaas op de kast op de gang, onze hamster Herman en een ongelukkige val van het roze keukentrapje betekenden in het beste geval na jarenlange dienst de wisseling van de wacht. Anderen waren minder gelukkig. Die stootten, krasten, braken en vernielden op hun eerste dag van pure zenuwen allerlei huis- tuin- en keukenspullen en mochten meteen hun schop afkuisen.

Of het nu het gevolg is van stereotiep denken dan wel van een proces van gewenning, het toeval wil dat alles wat sinds de komst van de resem poetsvrouwen fout gaat in ons huishouden hun schuld is. Per definitie. Zo ook de chocoladebruine streep die ik in een moment van opperste verrukking (lees: onoplettendheid) op de sneeuwwitte bank achterliet (geen wonder dat ze zo'n enorme kont heeft, ze zit hele dagen te snoepen), de kras die mama bij het stiekem passen van mijn naaldhak maakte op het parket (ze draagt toch wérkéluk niet het gepaste schoeisel), de schroeiplek die mijn broer met zijn verboden sigaret in het gordijn maakte (als ze dan toch wil roken in ons huis, kan ze wel uitkijken dat ze de boel niet in de fik steekt) en de gebruikte condoom die verdwaald in het midden van de gang tussen alle drie de slaapkamers in lag (dit doet de deur dicht!).

Van alle vermeende ongevallen zagen we met onze eigen ogen gebeuren: het in duizend stukken vallen van de antieke vaas op de kast op de gang (Jezusmina, you know what that costs?), het verdwijnen van Herman in de slurf van de stofzuiger (You killed him! You killed him!) en de ongelukkige val van het roze keukentrapje (While you’re there, can you pick up that piece of paper?) Desalnietemin zijn we er zo goed als zeker van dat al de overige onregelmatigheden ook aan onze kuiseenheid toegeschreven kunnen worden. Zoals het ook de schuld van de tuinman zou zijn dat de staart van de raskat van de buren onder de grasmachine terechtkwam. Als we een tuinman hadden.