vrijdag 19 juni 2009

De notaris

Hoewel ik er voor onze ontmoeting geen idee van had hoe de doorsnee notaris eruit ziet, nam ik aan dat het exemplaar dat zich gezien zijn BMI tegelijk rechts van mij en pal voor mijn neus bevond voor het prototype kon doorgaan. Over zijn witte hemd met korte mouwen liep een afzichtelijke das met bordeauxrode, marineblauwe en spargroene strepen, de benen van zijn bril stonden zo wijd uit elkaar dat het leek alsof ze elk moment van het montuur konden springen en aan zijn pink prijkte een knoert van een zegelring die de bloedstroom naar de hoger gelegen kootjes volledig leek af te snijden. De immense bureaustoel waar hij zichzelf in gepropt had kraakte gevaarlijk onder zijn gewicht telkens wanneer hij een blad van het dossier omsloeg en een misnoegde zucht slaakte vanwege de administratieve rompslomp die hij tussen de letters ontwaarde.

Precies zoals hij met zijn hele uitstraling en gedrag wilde bereiken, was ik helemaal overdonderd en waagde ik het niet me te bewegen. Ook niet toen hij na tien minuten mompelend het dossier te hebben zitten voorlezen en zichzelf minstens evenveel keer foeterend op de Belgische wetgeving onderbroken te hebben amper in de helft zat en mijn linkerbeen pijn begon te doen. Het enige dat me ervan weerhield om te gaan verzitten, was het feit dat mijn anders zo ongegeneerde jongere broer met zijn rug stokstijf naast me zat en als gehypnotiseerd naar de vertoning keek.

Net toen ik begon te vrezen dat mijn linkerbeen blijvende schade zou oplopen als ik nog één minuut langer in dezelfde verkrampte houding zou blijven zitten, verbrak de jongste van de familie, een puberaal geval en de ouwe getrouwe in vervelende situaties, zijn eigen hypnose en daarmee ook de stilte door luidkeels te geeuwen. Opgelucht ging ik, en samen met mij de rest van de familie, zo zag ik, verzitten. De notaris keek verstoord op. Zijn drie kinnen trilden van verontwaardiging. Zijn jongere collega, die het afgelopen kwartier meermaals de mantel was uitgeveegd, kon zijn plezier duidelijk niet op.

De notaris trok zijn wenkbrauwen op en maakte een nerveuze beweging met zijn hoofd, met een choreografisch hoogstandje van de lichaamsvetten en huidlagen onder zijn kin tot gevolg, en vroeg of het hem misschien niet interesseerde, jongeman. Met getuite lippen en zijn herwonnen arrogantie knikte deze van wel, mijnheer. In zijn wiek geschoten rammelde de man het dossier in amper drie minuten zevenentwintig seconden verder af, sloeg ermee op het bureau en droeg ons op om het te ondertekenen. Nog voor de laatste letter goed en wel op papier stond, griste hij het onder onze neus weg en begeleidde ons trippelend naar de uitgang. Met een “Geen vragen meer, mevrouwtje, vertrouwt u er maar op” slaagde hij erin om ten slotte ook moeder naar buiten te werken.

Bij deze is het duidelijk dat iedereen voor een bepaald beroep gemaakt is. Heb je een voorliefde voor dure pakken, dan ga je de advocatuur in. Ben je op de koop toe onuitstaanbaar, dan word je notaris. Is je handschrift volstrekt onleesbaar, studeer je geneeskunde. Dikkerdjes worden kok, panlatten model, saaie pieten stappen in het bankwezen, moederlijke types worden verpleegster of kleuterbegeleidster, mensen met harde gelaatstrekken bouwen een carrière uit, zij met een lief gezicht gaan de sociale sector in. Ben je al het voorgaande, contacteer dan uw uitzendconsulente (een dikke, vriendelijke dame van middelbare leeftijd) of uw psycholoog (een magere, jonge vrouw of een grijzende man van boven de vijftig met een brilletje).

29 opmerkingen:

Anoniem zei

Dank je wel, lieftallige mooie ♥Veerle♥,
Weer zo’n prachtig geschreven, spannend, magisch realistisch kort verhaal. F. Bordewijk had het niet beter gekund, dank je!
Bovendien zorgt de Koninklijke Bond van Notarissen ervoor dat het door jou beschreven tafereel de cliënten een pak geld kost. “Onnodig aan “notaris shoppen” te gaan doen, het is bij ieder van hen hetzelfde vastgelegde tarief “ zo leert ons hun officiële brochure.
Vooral het einde, de feilloze karakterisering van mensentypes en overeenkomstige beroepen, is een echte apotheose op dit verhaal.
Ik wacht nu geduldig op de levering van je boek “Misschien moet ik non worden”. Zoals reeds gemeld, heb ik hem bij De Groene Waterman besteld, en bevindt zich mijn exemplaar in “Sonderdruck”. ’t Kan nog een paar weken duren, voor ik het eindelijk mag afhalen...
Mag ik hier een oproep doen aan al onze vriendinnen om zich een exemplaar aan te schaffen? Zonder dat is je persoonlijke bibliotheek niet volledig.
Veel liefs,
Je vriendin Nadia
Kus.

Anoniem zei

U schrijft op een erg mooie manier!
Leuke zinnen en woordgebruik ^^

bedankt voor uw bezoek aan mijn blog!

Nikki zei

Veerle,

Net nu ik wou opgeven met Wiskunde te studeren zie ik dat je een nieuwe post hebt. Geweldig als gewoonlijk. Het was het links laten liggen van mijn dikke, moeilijke cursus zeker waard.
Het is te hopen dat je de komende maanden weer wat tijd hebt om te schrijven; niet alleen omdat ik het ongelooflijk graag lees, maar dat anders al dat talent verspild zou worden.

Liefs,
Nikki

Suzanne zei

Hi Veerle,

Heel goed geschreven! Mooi hoe je zo een korte situatie zo uitgebreid kan omschrijven zonder het too much wordt. Ik studeer notarieel recht haha, maar ik ga volgend jaar overstappen naar een andere richting. Het is niets voor mij. Ik vind het ook saai!

Ik kijk nu al uit naar je volgende stukje!

Liefs, Suusje Q.

Suzanne zei

Ik voel me niet beledigd hoor! Een column is nou eenmaal leuker wanneer je af en toe eens lekker over één kamp kan scheren. Tuurlijk zijn er altijd uitzonderingen en is het ook belangrijk dat die mensen er zijn en moet iedereen het lekker zelf weten, maar zwart/wit columns zijn ook veel leuker dan columns waarin je elke negativiteit moet rechtvaardigen zonder eventueel iemand te kwetsen.

Xxx

Anoniem zei

Wonderlijk hoe mooi je schrijft. Slechts één blogberichtje gelezen en helemaal verkocht.

Nikki zei

Dank u Veerle!

En wanneer heb je je uitslag?
xx

Nikki zei

Vrijdag...
Hah, dus die van u zijn goed? Proficiat!
xx

Bon Vivant zei

Veerle jij schrijft zó leuk!
Je moet er echt iets mee gaan doen!
Studeer je journalistiek? Nee? Nou DOEN!
Je zou het heel goed doen (:

Liefs,

(psssst, vanavond Gossip Girl! ;)

Caithlin zei

Wat een heerlijke schrijfstijl. Dit is het eerste blogje dat ik van je lees, maar je hebt er een fan bij.

Anoniem zei

Lieftallige mooie ♥Veerle♥, mijn hartelijke proficiat en gelukwensen voor je Master in de Communicatiewetenschappen.
Kusjes van je vriendin,
Nadia
xxx

FACTORYgirl zei

Hi Veerle,

het is weer een hele tijd geleden(leve die examens toch)
maar ben eindelijk weer toe aan bloggen.

Zeer leuk geschreven trouwens.
Ik ben het helemaal eens met wat je besluit!
Uit mensen hun kleding kan je veeeeeeeeeeeel afleiden!!

Lisa x

FACTORYgirl zei

ja ik ben ook blij dat ik eindelijk mijn sociaal leven terug op gang kan zetten.
Want geloof mij examens zijn dodelijk voor alle contacten!!

Haha zal ik zeker doen!!

Naar waar ga jij op vakantie?

Lisa x

Anoniem zei

Lieftallige mooie ♥Veerle♥,
Hopelijk lees je deze boodschap gauw: Ik kreeg deze namiddag een berichtje van de Groene Waterman dat ik eindelijk je boek mag afhalen. Dat gebeurt dan zeker morgen, en na een eerste diagonale lectuur, volgt er weer een presentatie in mijn Blog.
En dank je wel om onze Babygirl ♥Nikki♥ weer eens op te beuren, je bent nu haar mentor, haar lieveling (ver boven mij verheven) en daarover kan ik me alleen maar verheugen.
Tot weldra.
Lief kusje
Je vriendin Nadia
<3<3<3

Anoniem zei

Lieftallige mooie ♥Veerle♥,
Ik ben vandaag als een koningin te rijk, eindelijk in het bezit van Veerle♥Goossens debuutroman!

Mijn edele ♥♥Enissa♥♥ heeft me gezegd: Begin al vanavond te lezen, we gaan samen langs de vaart (jij weet dat het het kanaal Brussel-Charleroi is) en ge kunt me voorlezen, zo zit je niet zoveel uren aan het Computerscherm. Zal ik ook doen, we zijn het gewoon om samen hetzelfde boek te lezen en elkaar afwisselend voor te lezen. Over ons zou je een pittige roman kunnen schrijven.
Wel, lieftallige Veerle, ik ben ook zonder enige overdrijving OPGETOGEN over het fotootje op de rugzijde. Je straalt niet enkel van schoonheid maar ook van intelligentie. Echt mijne genre! :D Mag ik het bij mijn bespreking reproduceren? In de voorstelling wordt er ook geschreven dat je “je heel leven in Waterloo gewoond hebt”. Hoe kan dat nu? Ik verneem voor de eerste keer dat daar ook Vlamingen wonen. Dat aspect interesseert mij bijzonders, zoals je wellicht al weet, ben ik als DDR Duitse naar België gekomen met kennis van het Nederlands en mijn voorkeur ging meteen naar de Vlamingen. Het Frans heb ik hier later bijgeleerd. Neen, niet voor mijn Enissa, want zij bekent zich nadrukkelijk als VLAAMS-Tunesische Moslima. Hier in Lembeek, op de Taalgrens, is een beetje Flamingantisme niet uit den Boze. In Antwerpen boeit me weerom hoeveel Sinjoren echt goed Frans kunnen.
Dus noch eventjes geduld, en mijn lof over het boekendebuut van de Vlaamse Bordewijk zal in mijn Blog verschijnen. Als het je dan bevalt, kan je het natuurlijk in “Now is mine” overnemen.
Veel liefs,
Je vriendin
Nadia
<3<3<3

Anoniem zei

Lieftallige mooie ♥Veerle♥,
We zijn al tot bladzijde 56 van je werk gekomen, en ziehier mijn eerste indrukken: Steeds opgetogen, want ook in deze roman is de stijl zoals dat van je kortverhalen, deze van F. BORDEWIJK, wat inhoudt dat het verschillende keren gelezen en herlezen kan en zal worden.
Ik probeer de voorstelling die mij van het hoofdpersonage “Faye” krijgen, zoveel mogelijk te dissociëren van mijn zelfgebouwd image over Veerle Goossens. Dat ik mij, zoals men dat nochtans meestal doet met de helden van romantische verhalen, niet kan vereenzelvigen met Faye ligt voor de hand. Mijn sympathie gaat naar haar uit en stijgt zelfs naarmate ze haar opbouw van haar tweede ik verder onthult. Maar ik kan me niet enkel niet met haar vereenzelvigen, ik zou ze ook als levenspartner niet willen. Ze is mij een belangwekkende jonge studente die me vreemd blijft.
Veerle Goossens beheerst het magisch realisme bijna tot in de perfectie. Haar beschrijving van Faye’s strijd tegen de zoetigheden, met zelfs aangename opsomming van merkproducten, die doen watertanden. Of noemen we nog de overleggingen van Faye over het thema “decolleté”. Sommige beweringen van Faye zijn navenant, en hebben hun brisante charme. Bijvoorbeeld dezen: “Vanaf nu bepaal ik de regels, vanaf nu ben ik de hartebreekster”, “Mannetjespauwen hebben mooiere kleuren dan de wijfjes, maar bij de mens moet de moeite van beide kanten komen…”, “Elke vrouw zou om het jaar een cursus zelfrespect moeten volgen”. Of nog “Het cliché van de rijke vrouw met een bruine, maar de zon verrimpelde décolleté, is passé”. Dat laatste werd echter vandaag nog weerlegd, want ik zat daarstraks nog in Antwerpen in de bus met een dame die precies zo’n décolleté heeft…en die op m’n knipoog gereageerd heeft!
Luidop proesten, van genoegen, moest ik bij de scène en Faye’s bewering bij de kapster: Een jonge vrouw, met kort rossig haar, met jonge sportieve kleren. Faye “kan zich niet van de indruk ontdoen dat ze lesbisch is” en wordt onzeker. De clou is de fantastische uitspraak: “Ik heb niets tegen lesbische vrouwen, maar ik wil niet als potentieel gezien worden”. Ja, lieve mooie Veerle, daar staat wat tegenover vanuit MIJN benadering! Als je wist, hoe dikwijls ik met “potentielen” al een blauwtje opgelopen heb :D
We lezen vanavond nog verder, maar zo heb je al mijn eerste indrukken. Ik ben al heel benieuwd, wanneer de woorden van de titel “Misschien moet ik non worden” zullen voorkomen.
Nu ben ik ook benieuwd op jouw tussentijdse reactie over mijn literatuurkritiek.
Ook als je geen “potentieel” wil zijn – wat ik eerbiedig – mag ik je toch een kus geven, zeker? :D
Veel liefs,
Nadia
<3<3<3
Boodschap aan de vriendinnen: niet treuzelen, bestel jullie eigen exemplaar!

Anoniem zei

Lieftallige knappe ♥Veerle♥!
Het gaat waarschijnlijk niet zo vlug als je het zelf wel wenst, maar we zijn met de lectuur van je roman tot bladzijde 113 geraakt. Ik houd er wel degelijk rekening mee dat Faye een mix is van autobiografische en fictieve elementen. Ik schreef je ook dat ik mijn best doe om Faye te dissociëren van de Veerle die ik me voorstel. Hou toch voor de geest dat ik als Vrouw ook het zesde zintuig heb, die je ook in dit gedeelte van je roman een niet onbelangrijke rol laat spelen.
In dit gedeelte zijn er weer verschillende meesterlijke Bordewijkse taferelen en constructies opgedaagd. De sardonische spot van Helena, een vrouw met door en door slecht karakter.
De meesterlijke beschrijving van de misplaatste verliefdheid op Stef-aan Duvivier: Hier is niet enkel een leerlinge van Bordewijk maar ook van Rembrandt aan het werk geweest. Hoe goed je de techniek van het “Clair obscur” beheerst! Ik heb zelden een hoofdpersonage (of misschien beter gezegd personage dat teveel plaats inneemt) van een roman zo grondig verafschuwd, gehaat, misprezen, als deze Stef-aan. Met veel begrip voor Faye, die in tweestrijd met zichzelf is.
Wij moesten weer hard proesten over de beschrijving van Leila, de Lesbienne. Zelfde cliché en dwangvoorstel dan in het eerste gedeelte (blz. 24). Maar nadrukkelijker nog, want twee keer zelfs (op blz. 71 en 79). Is deze fobie om “potientieel” te zijn, een autobiografisch element? Ik hoop van niet :D
Niet alle lesbische vrouwen zijn rokkenjagers en, maken we eens abstractie van Nadia, die zichzelf als “nymfomane Lesbienne” beschrijft, tikt ieder van hen maar op heel bepaalde andere vrouwentypes. Net zoals hetero’s niet verliefd worden op of verleid door alle types van het andere geslacht. Of is het misschien zo dat Faye en vooral haar schepster toch minstens geïntrigeerd zijn door de lesbische liefde, toch een neiging voelt die dan diep verdrongen wordt (volgens de leer van de Freudianen)? Mij gaat het vooral daarom dat een “normale” jonge vrouw zoals Faye zulke Empfindung (gevoel) heeft inzake het lesbisch zijn. Voor iemand anders zal het waarschijnlijk slechts een detail van de geschiedenis zijn, maar je begrijpt dat ik dat anders aanvoel. Als je meer bijzonderheden wil, ben ik graag bereid deze te schrijven!!!

De HTML-code 'mut be at most 4.096 tekens, dus splitis ik. Sorry.
Gaat dadelijk verder!

Anoniem zei

Lieftallige knappe ♥Veerle♥!
Vervolg:
In dit gedeelte treden de vermoedelijke (mutmäβige) autobiografische trekken steeds sterker op de voorgrond. Wat de interesse voor de lectuur nog doet stijgen. Wat een prachtige beschrijving van de leef- en gevoelswereld van de dichteres, de balletdanseres, de amateur toneelspeelster. Ik mag toch aannemen dat je ook een fervente van Jacques Brel bent?
Er komt zelfs een heuse cursus communicatiewetenschappen aan te pas, waarvoor dank.
Het stelt dan toch gerust dat Faye inziet wat voor een “nodeloze pijniging” (blz. 92) er aan te pas zijn om zich van een of andere fallocraat als”sois belle et tais-toi” te laten afdoen.
Na de (op zich) waardeloze kustechniek van Stef-aan, komt Faye op blz.98 bij het ontwaken eindelijk (of is het voorlopig, dan beklaag ik ze) tot de bevinding dat het allemaal een “Foute boel” is.
Meesterlijk is ook de hantering van de beeldrijke uitdrukking “schoenen vol kotsen”, mijn edele ♥♥Enissa♥♥ en ik komen als dat in het ware leven ooit nodig graag meehelpen. Ja, het is werkelijk zo dat Veerle Goossens een perfectionist is!
Tenslotte voor dit gedeelte: Babygirl ♥Nikki♥ zal jubelen als ze de passages over Valentina Anderson zal lezen. Men zou kunnen aannemen dat je aan de hand van haar dit personage gecreëerd hebt. Zij moet, minstens voor deze passage, dringend je boek kopen.
Er zou nog zoveel op te merken zijn, maar daarvoor zullen minstens een tweede en derde lezing van je boek nodig zijn.
Zo herinner ik mij aan “Truffel” uit een van je kortverhalen, en de beschrijving van de omgang en dankgevoelens voor de ouders zal wel niet zeer fictief zijn – vandaar dat ge bepaalde reacties kreeg!!!
In plaats van op Godot (niet Vastiau Godeau), wachten we nog steeds op Roel, waarvan alleen alde naam negatieve gevoelens influistert, en naar de ontknoping of Faye al dan niet Non wordt.

Lieftallige knappe Veerle, ik hoop dat je tevreden bent over deze literaire kritiek, analyse en commentaren. Weet dat ik je bewonder, je boek voor mij zeer uitzonderlijk is (te meer daar het een debuutroman betreft – Jeroen Brouwers heeft ooit tot een kandidaat auteur gezegd, dat ze niet voor ze 32 jaar is mag publiceren, want dat men later het jeugdwerk meestal berouwt en verloochent – het zou, volgens mij, echter heel spijtig zijn moest je dit advies gevolgd zijn).
Deze namiddag fietsen we naar Braine le Chateau (Kasteelbrakel) en zullen in gedachten Stef-aan aan de Pilori hangen. We hopen nadien tijd te vinden om deze aangename lectuur en literatuurkritiek verder te zetten.
Als alles rond is en ik van jou de nodige reacties gekregen heb, herbewerk ik het geheel in één stuk (zoals mijn fetisjkledingstuk, de panty :D)

Nog iets: Ik heb iets met hartjes voor mijn vriendinnen. Ik doe echter niet zoals Stef-aan (neen ik WIL zijn voornaam niet aaneen schrijven) om een hartje achter mijn eigen naam te schrijven, dat vind ik dan ook weer verwaand en verwijfd van hem. Bij gelegenheid zou je eens een kortverhaal moeten schrijven over hoe Faye intussen – Master in de Communicatiewetenschappen, vaste mannelijke partner enz. – sindsdien geëvolueerd is. Je hebt zoveel talent dat je zelfs in de sporen van Balzac zou kunnen treden.

Nog dit: Ook al wil je, zoals Faye, waarschijnlijk geen “potentieel” zijn, veroorloof ik me je een degelijke kus te sturen. MET toelating van mijn edele teergeliefde ♥♥Enissa♥♥, maar dat gaat ons aan!
Veel liefs,
Je vriendin
Nadia
<3<3<3

Anoniem zei

Lieftallige knappe ♥Veerle♥

De HTML-code kan niet worden geaccepteerd: Must be at most 4,096 characters
Vervolg:
Ook zonder je persoonlijk te kennen, wat inderdaad (en onvermijdelijk) wel een andere kijk bezorgt als deze van je verwanten, vrienden en kennissen heb ik er van het begin af op gelet om MIJN voorstelling van Veerle en haar hoofdpersonage “Faye” zoveel mogelijk te dissociëren. Dat de mensen uit je naaste omgeving dat niet deden, niet konden en in veel gevallen zeker ook niet wilden doen, lijkt me evident.
Een leerlinge kreeg eens een tien op tien voor haar opstel over haar buren, en haar vader schreef onder dit resultaat: “Françoise ziet wel het stro in de ogen van de anderen, maar niet de balk in haar eigen oog”. Ondank is des werelds loon, zegt een oud gezegde. Trek je dat niet aan. Ik heb in je boek wel woede en teleurstelling echter niet één woord van wraak of hoon gelezen. Integendeel, de oprechtheid die aan de basis ligt, het alles van je af te schrijven, is een zeer positieve hoedanigheid. Bescheidenheid is een sier, maar mijn felicitaties voor dit jeugdwerk zijn oprecht en terecht. Uiteraard ben je in anderhalve of twee jaar heel wat geëvolueerd, zou je het nu, met afstand zijn, zou veel anders geschreven en gelezen worden. Maar moesten alle auteurs hun werken uitstellen, zou er (te) veel verloren gaan.

Ik wil je hier nog schrijven dat de nonnenwereld mij tegelijkertijd afstoot èn fascineert. Daarom bracht ik eens een post over “De Non” van Diderot, en is er “Soeur Sourire” bij mijn favorieten.
En mijn lievelingsonderwerp: Je formuleert het heel goed, heel scherp: Faye – anders dan Veerle – kan haar houding tegenover Lesbiennes nog niet plaatsen. Misschien doet zij, of een ander hoofdpersonage, dat ooit wel in een volgende roman, wie weet. Ik kijk hoe dan ook naar ieder geschrift van mijn vriendin Veerle uit.

Ik wacht nu op je repliek, laat dan mijn literaire kritiek een paar dagen rusten en schrijf dan een nieuwe – kortere, overzichtelijke nieuwe bespreking van je boek.

Nog bedankt en veel liefs,
van je vriendin Nadia en mijn edele ♥♥Enissa♥♥

Anoniem zei

Lieftallige knappe ♥Veerle♥
We zijn aan het einde van je roman zonder “happy end” gekomen. Dat bevestigt mij eens te meer in mijn classificatie: Je boek, behoort tot de categorie magisch realisme en de schrijfstijl is verwant met deze van F. BORDEWIJK.
Zoals te verwachten is Faye geen non geworden, maar we moesten tot de laatste bladzijden wachten om te weten waarom. Wat een lijdensweg, de katholieken zouden zeggen : calvarie, om tot daar te geraken! Je verstaat het dit verhaal spannend te maken, zonder één ogenblik lang van adem te worden.
Ik wil de auteur speciaal danken voor haar beschrijving van de party van Kara. Dat is super gelukt. We kregen kippenvel en braakneigingen over hetgeen we lazen. Ik hoop dat vele studenten deze passage zullen lezen eer dat ze op zulk een “party” verzeilen. Om het drama Stef-aan af te sluiten is er (blz.134) de prachtige zin: “De enige trots die ik nog heb, is dat hij me niet in bed heeft gekregen”. We hadden een echt gevoel van…opluchting!
Nu volgen de beschrijvingen van Ewout en Roel en van Faye’s gevoelens voor ieder van hen. (Ja sorry zenne, zegt mijn edele ♥♥Enissa♥♥, zo’n echt Hollandse voornamen, zo noemen de Vlaamse jongens maar zelden. Deze keuze zal wel ook wel een kunstmiddel zijn, maar toch) Ik vat het zo samen: De “Psycho-thriller” wordt ten top gedreven, hier kan men alleen maar de indruk hebben: het ware verhaal van Veerle♥ schemert hier door. Ieder detail, en het zijn er veel, wint aan belangrijkheid. Een levensles: Faye begrijpt dat je de “aard van het beestje niet veranderd”. Na “onze premier” (die met zo’n konijnentanden, zeker?) wordt de lezer Lady Di geserveerd. Echter wel om een syndroom te beschrijven. En eindelijk komt bz.144 het zinnetje die de intrigerende titel “Misschien moet ik non worden” aan het werk bezorgde. Arme Faye! Ze leert Arne kennen, en komt door deze ervaring tot de realistische voorstelling dat je maar beter kan houden wat je hebt. Ze is aan het einde van het boek toch al een pakje van haar naïviteit verloren, wat geruststelt. Wat echter niet betekent, pas op, dat ze uit wat ze zelf noemt “contradictio in terminis” en piekeren over “potentieel” volledig uit. Ook de terloops genoemde lectuur van damesblad “Flair” (ik betrapte mezelf een paar keer erop in de supermarkt daarin te bladeren) heeft haar naïviteit slechts een kleine deuk gegeven. Dus geen erotische Nirwana, geen romantisch “en ze leefden lang en gelukkig enz.”, maar een guitige, typische Vlaamse humor als slot, het desnoods Non worden als Plan B.
Proficiat en bedankt, knappe Veerle♥!

Vervolg zie hieronder:

Anoniem zei

Lieftallige mooie ♥Veerle♥
Ge moet wel de twee laatste bijdragen (middendoor geknipte tekst daar te lang) in omgekeerde volgorde lezen, maar dat zal je wel zelf meegekregen hebben:D Ik neem de gelegenheid te baat om je aandacht te vestigen op de nieuwste post van Phebe, die doet me nu aan “Faye” denken.
Heel veel liefs,
Je vriendin
Nadia
<3<3<3

I'M THAT CHIQ zei

hihihih, leuke post. Ik ga misschien de advocatuur in :p

Ilona zei

Dag Veerle,
Tof dat "dom moment 001" je toch even heeft doen lachen in zo'n saaie bib!(Allez dat vind ik dan toch)
(Is het soms de bibliotheek van de universiteit, V.U.B.?)
Er zullen nog meerdere van deze blogberichten volgen want ik maak zo'n dingen vaak mee. Da's gewoon typisch Ilona. Onlangs nam ik nog de deur van de uitgang i.p.v de ingang bij de bakker...
Nog veel plezier in de bib!

Xx
Ilona

Anoniem zei

Lieftallige knappe ♥Veerle♥

Trucare foefelare! Proficiat me de vakantiejob aan de Bib. Ik vermoed dat het aan het Muntplein is? Ik was vroeger vaak in de Koninklijke Bibliotheek aan de Albertina. Die heb ik jaren geleden geruild voor de veel aangenamere Stadsbibliotheek Antwerpen. Dat zijn wel BEWAARBIBILOTHEKEN. Maar ik hou veel van de studieuze atmosfeer daar.
Zeg, mijn Lieve, je hebt niet meer gereageerd op mijn derde gedeelte van de boekbespreking! Te druk gehad? Ik zag je al op vakantie in verre Zuiderse kontreien. Ik wacht al de tijd op je commentaar en opmerkingen om een samengevatte bespreking te leveren in mijn Blog (ik wil het je wel tevoren voorleggen, zoals beloofd). In “Politiek en Cultuur” plaats ik het graag in augustus als een deel van de lezeressen terug komen uit vacantie, misschien zelfs later.
“Misschien moet ik non” worden moet gelezen worden, ik zal me daarvoor blijven inzetten. Antwoord me vlug!
Kus!
Heel veel liefs,
Je vriendin
Nadja
<3<3<3

Anoniem zei

Lieftallige mooie ♥Veerle♥,
Dat heb ik dus goed geraden dat je aan de HOB aan het Muntplein voor je vakantiewerk bent. Maar hoe komt het dat ik het bij Ilona lees, mij heb je (nog) niets geschreven. Stel me gauw gerust.
Veel liefs,
Je bewonderaarster
Nadia
<3<3<3

Nikki zei

Helemaal niet,
Wil het echt graag lezen, zit gewoon wat krap bij kas, als ik letterlijk 1euro meer op de bank had zat het boek nu in mijn handen ;)
September zal het geld weer beginnen vloeien en kijk ik er naar uit uw boek te mogen lezen :)
xx

Anoniem zei

Eindelijk, oef! Lieftallige Veerle♥,
Je hebt mijn noodkreet waargenomen! Ik kan het je niet verklaren, maar het is niet de eerste keer dat een bericht in de Cyberspace verloren gaat. Berichten van Nikki♥ naar mij en van mij naar Nikki bvb. zijn ooit ook op even mysterieuze wijze verloren gegaan. Maar we hebben elkaar nu bereikt, dat is nu de hoofdzaak.
Volgens mij ben je twee keer ingegaan op elementen van mijn boekbespreking, maar niet op het derde gedeelde. Doet er niet toe, ik zal zien om in de week een nieuwe bespreking te schrijven, waarop ik dan wel je kritiek verwacht. Het eindproduct moet zo goed mogelijk worden.
Dank je wel, Nikki moet zich weliswaar niet “verplicht” voelen, maar Nikki weet al maandenlang dat ze het boek moet bestellen, wilde ze ook graag doen, maar er is nooit iets concreets gebeurd. Ik had zelfs voorgesteld dat ze mijn exemplaar bij De Groene Waterman zou gaan kopen en ik dan opnieuw zou bestellen, maar ze is op dat voorstel niet ingegaan. Ze zal het boek niet kunnen meenemen naar de Verenigde Staten, maar bestellen kan ze alvast wel. Ze kan dan het boek kopen als ze terug is, tenzij men haar ginder niet meer weglaat (:
Moest ik Nikki zijn, dan zou ik naar Brussel sporen en Veerle in het HOB een kus gaan geven! Er is nu zelfs een goedkoop spoorbiljet daarvoor! :D Ik wens haar een goede reis, zowel naar het Muntplein te Brussel als naar de States!!! :D
Mij gaat het ook zo, de Albertina lijkt me zeker niet de aantrekkelijkste vakantiejob 
Van het HOB boeken- en media-assortiment kon ik indertijd niet veel gebruiken, maar ik heb het vooral als Vlaams ontmoetingscentrum in herinnering. We lopen in Brussel toch niet allemaal rond met zo’n badge “Nederlandstalig” of “Ik ben een Vlaming en daar ben ik fier op”. Het gebeurt, ook in de buurt van het Muntplein, nog veel teveel dat ge een verkoopster aanspreekt in het Frans die dan een Vlaamse blijkt te zijn ofwel een Franstalige van Vlaamse origine, die het vertikt om “le Flamand” te spreken.
Nu nog een mededeling aan Veerle♥Goossens Master in de Communicatiewetenschappen:
Surf eens naar vriendin Kathleen♥Steegmans, haar mededeling ‘Resilient Thinking’ http://kathlenaforever.blogspot.com/2009/07/resilient-thinking.html lijkt me echt is voor jou te zijn.
Tenslotte voor deze keer: Het is me ZEER aangenaam je gezelschap te hebben bij Ilona♥
Kus, veel liefs,
Nadja

Kathleen Steegmans zei

Dag Veerle,

Het congres van vck is een aanrader om te netwerken dus misschien kan je een bezoek overwegen!?
Er is een korting voorzien voor studenten en werkzoekenden.

Als ik jou was zou ik trouwens verder studeren. Gezien de economische situatie zijn er momenteel niet al te veel jobs en een extra studie is altijd een plus.

Succes!
Kathleen...

Ilse zei

haha, echt heel leuk stukje! intelligent geschreven maar toch heel leesbaar en grappig. woehoe! en om op je vraag terug te komen, ik maak veel illustraties (zoals m'n header) zelf :)