zondag 7 augustus 2011

De man met de buil 2

Vandaag begon zoals alle andere dagen. Ik stond op, deed er precies negen minuten zesendertig over om me te scheren en te wassen, ontbeet en vertrok naar het werk. Naar goede gewoonte stopte de bus vijf meter bij me vandaan, ook al was ik de enige die zijn hand opstak, en reageerde geen enkele collega op mijn “Goeiemorgen deze morgen!”

Midden op de dag val ik stil. Ik heb brieven beantwoord en paperclips gesorteerd, telefoons doorgeschakeld en planten water gegeven. Dat is het moment waarop het knagende gevoel begint. Toegegeven, ik zou niet misstaan als archiefkast. Ik ben wat blokkig van aard. Toch wil ik graag dat er meer is aan het leven. Ook al ben ik niks speciaals en heb ik elke ambitie om dat nog ooit te worden reeds lang geleden opgeborgen.

Dus ga ik opnieuw op zoek. Naar straathoeken die ik nog niet ken. Naar ongekende hoogten. Slenterend en steunend. Zonder de hoop een antwoord te vinden sleep ik me van hoek naar hoek, van wijk naar wijk.

3 opmerkingen:

Eline zei

Je hebt een fantastische blog! Ben benieuwd naar nog meer schrijfsels :)

Veerle zei

Bedankt, Eline! Ik krijg geen toegang tot jouw blog om één of andere reden, dus ik kan niet bij jou komen kijken...

Anoniem zei

Dag Veerle,
Lastige situatie, gemakkelijke oplossing... Eline moet eerst haar profiel vrijgeven. Hopelijk brengt ze dat weldra in orde.Ik ben ook benieuwd.
Kus. Hartelijke groeten,
Nadja